χαμαίκνημις

-ήμιδος, η, Ν

(λόγιος τ.) άλογο που έχει λευκές τρίχες στα πόδια, σε αντιδιαστολή προς το χρώμα τών τριχών τού υπόλοιπου σώματος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χαμ(αι)-* + -κνημις (< κνήμη). Η λ. μαρτυρείται από το 1890 στον Γ. Ν. Πιλάβιο].